Stolik Nr.1

Sailor Moon

- Mój ojciec jest sto razy lepszy od Pani. Teraz już wiem, czemu Pani córka ma taki beznadziejny gust. Po takiej matce też bym miała. To za dużo jak na mnie. Wychodzę. Pa Vico.- pocałowała przyjaciółkę w policzek i pobiegła do pokoju.

Roberta

-Aj mamita....jestem juz zmeczona, pojdz na zakupy z Pepa-powiedzialam i rzucilam w Mie puszka po Red Bull

Vico

- Pa Mia... - pocałowałam ją w policzek.
- Ej, ej, ej... nudzi Ci się? - spojrzałam na Robertę.

Julietta

- Dajcie sobie spokój. Złość szkodzi. - powiedziała

Roberta

Spojrzalam na Vico.
-Wybacz nie mam dwoch puszek, ale jak podasz mi tamta to w Ciebie tez rzuce-powiedzialam z usmiechem

Alma

śmieje się

-Ta mała nie wie chyba do kogo mówi- wskazuje na Mie

-No dobrze kochanie...dzisiaj już sobie pójdę. Pa kochanie- całuje ją w czoło i wychodzi

Vico

- Uważaj sobie, za bardzo się wybijasz jak na "nową"... a tutaj się za takowymi nie przepada...

Roberta

-Adios-pomachalam Almie i podeszlam do Vico.
-Nie obchodzi mnie to zbytnio-powiedzialam i przewrocilam sok ktory stał na stoliku ze wylal sie na kolana Vico.
-Ups...-powiedzialam z ironicznym usmiechem i poszlam do pokoju

Julietta

Obserwowała dziewczyny i w duchu śmiała się z ich zachowania i odzywek. Lecz nie dała tego po sobie poznać. Zobaczyła co się dzieje i szybko wyciągnęła z torebki husteczki. Podała je Vico

- Trzymaj. - powiedziała

Vico

- Cholera! Uważaj co robisz... - zerwałam się na równe nogi i pchnęłam ją. - Fantastycznie... - spojrzałam na plamę na spodniach.

Julietta

- Ups no to masz już po spodniach - powiedziała

Vico

- Dzięki... gdyby nie Ty żyłabym w nieświadomości... - odpowiedziałam jej będąc zdenerwowana zachowaniem "nowej". - Eh... z resztą nie ważne... przepraszam... - mruknęłam i poszłam do siebie.

Julietta

Z racji tego że nikogo już nie była wstała i poszła

Giovanni

przyszedł i usiadł

Roberta

Usiadlam na krzesle i wzielam karte dan.
-Co zamawiamy?-zapytalam patrzac w karte

Giovanni

- wybierz co chcesz, zaufam Ci i wezmę to samo - powiedział uśmiechem

Roberta

-Za to ze siedzisz tu ze mna wszyscy by cie z checia zbiczowali-zasmialam sie
-Wezme kanapke i sok-powiedzialam

Giovanni

zawołał obsługę i zamówił to co chciała Roberta + to samo dla siebie

- nie przesadzaj, już o tym rozmawialiśmy, jeszcze się z nimi zaprzyjaźnisz - powiedział z uśmiechem

Roberta

-Wow jakim ty jestes optymista, ja za to mysle realnie-powiedzialam

Giovanni

- zawsze byłem optymistą, uważam że nie ma co się dołować itp, trzeba do życia podchodzić z humorem - powiedział po czym napił się soku